"Ziemia ludzi zapomnianych" Joanna Jax 15/2019 (95)

                           "ZIEMIA LUDZI ZAPOMNIANYCH"
                                                      Autor : Joanna Jax
                                              Wydawnictwo  : Videograf
                                       Cykl : ZANIM NADEJDZIE JUTRO



Dzień dobry.
Tom pierwszy zdobył moje serce, a jak było tym razem? Zapraszam.



___________________

Różni ludzie i ich życiorysy, odmienne spojrzenie na świat i inne marzenia, jednak nadchodzi chwila, gdy ich drogi się krzyżują w jednym z bydlęcych wagonów. Pozbawieni majątku, rozdzieleni z bliskimi, pewnego dnia zostają zmuszeni, by wyruszyć w daleką podróż do miejsca, w którym nic już nie będzie takie samo. Walka o przetrwanie, głód i choroby wystawiają moralność człowieka na ciężką próbę. Postawy i wybory dokonywane w ekstremalnych sytuacjach nie są tak oczywiste, jak mogłoby się z pozoru wydawać. Czy trudy życia i brak perspektyw zmienią tych ludzi na zawsze, czy też zdołają ocalić resztki człowieczeństwa?
(opis wydawcy)

__________________


                                                                       ****

"Człowiek nigdy nie powinien tracić swojego człowieczeństwa, bo to jest w nim najcenniejsze"

                                                                       ****


W kolejnym tomie cyklu poznajemy dalsze losy poznanych wcześniej bohaterów. Tym razem akcja dzieje się w latach 1940-42 w trakcie wywozu, pobytu i powrotu z Syberii.
Autorka odsłania przed nami życie każdej postaci nawet w najbardziej intymnych, brutalnych sytuacjach. Pokazuje życie, otoczenie, walkę o przetrwanie i nadzieję, która pozwala to wszystko przetrwać. Nawet w tych najgorszych momentach.


                                                                             ****

                  "Dom można stworzyć wszędzie, byle mieć przy boku rodzinę..."

                                                                             ****

Podróż bydlęcymi wagonami w nieludzkich warunkach to tylko wstęp do koszmaru, jaki czeka na tych ludzi.
Gabriela, Klara, Kuba z dziadkiem, Domosławscy, mała Nela, niepoprawna i wręcz upierdliwa Apolonia, ciężarna Nina w pewnym momencie stają się Rodziną. Przed duże R, bo tutaj niepotrzebne były żadne więzy krwi, by troszczyć się o siebie nawzajem, dzielić ostatnim kawałkiem suchego chleba, a kiedy przyszedł czas grzebać na obcej ziemi.

"Ziemia ludzi zapomnianych" to książką inspirowana faktami historycznymi. Mamy tutaj szalejącą w Europie wojnę, tragedie rodzin tracących swoich najbliższych, fakty warunków życia na zesłaniu a dodatkowo bardzo osobiste losy wszystkich bohaterów. To sprawia, że książka jest jeszcze bardziej przejmująca, dramatyczna. Czytelnik zdążył się zżyć z tymi ludźmi w tomie pierwszym, a teraz jest świadkiem czasów, w jakich przyszło im walczyć o przetrwanie na surowych ziemiach Kazachstanu.
Walka o przetrwanie każdego dnia, by zdobyć, choć odrobinę żywności, by nie zamarznąć na śmierć, by nie poddać się szaleństwu, jest tak realistycznie przedstawiona, że podczas lektury czujesz dreszcz strachu na plecach.
Najbardziej przerażał mnie los malutkiej rezolutnej Neli, która w tym czasie powoli zatraca swoją dziecinność, jest wnikliwym obserwatorem, co czasem inicjuje zabawne sytuacje, i powoli traci prawie wszystko, co ma najcenniejszego. Dla dziecka to dramaty, które ciężko ogarnąć. Na szczęście wytrwale trwa przy niej Kuba, który bardzo szybko z chłopca staje się młodym mężczyzną, bardzo odpowiedzialnym, silnym i wytrwałym. Nie chcę opisywać wam losów poszczególnych osób, bo nie ma to najmniejszego sensu, to trzeba przeczytać samemu. Mogę jedynie jeszcze dodać, że oprócz dramatów znajdziecie w książce również ogromne pokłady nadziei, wątki miłosne w przeróżnych wymiarach, mnóstwo niespodzianek, zaskakujących sytuacji i humor, który sprawia, że łapiesz oddech między kolejnymi rozdziałami.


                                                                          ****

"A twoim zdaniem, to tutaj jest normalne? Czy mieszkając w Oszmianie, biegałeś z siekierą po ulicy? Nie, więc zostaw już to. Wiem, że ci ciężko, ale nieludzkie warunki wyzwalają w człowieku nieludzkie zachowania."

                                                                          ****

Joanna Jax to dla mnie mistrzyni w tym gatunku. Ma niezwykły dar pisania lekko o tak trudnych czasach. Potrafi przekazać czytelnikowi, że moralność występków zależy również od czasów, warunków i wytrzymałości człowieka. Nie wszystko jest czarne lub białe. Czas głodu, bólu, bezsilności to takie czas nadziei i walki o lepsze jutro. Bardzo polecam i wyczekuję kwietnia z kolejnym tomem cyklu.


Daję : 11/10
Ilość stron : 386
Wydawnictwo : Videograf


Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Videograf.